Waste4Me: chemische recycling en innoveren samen in de keten

Neem nu landbouwplastic. Het is meestal weliswaar heel erg vervuild en zit vol zand, aarde, plantenresten, touwtjes, noem maar op. Maar dat is niet zo’n probleem. Hetzelfde geldt voor koffieverpakkingen, cups en plastic bekers. Die kunnen we prima verwerken, waarna ze terug kunnen naar de fabriek.

Fase

“Wij hebben inmiddels een demonstratiefabriek in Moerdijk gerealiseerd in samenwerking met havenbedrijf Moerdijk. De bedoeling daarvan is - gezien de grootte van de uitdaging van chemische recycling - niet alleen inzet voor eigen gebruik. Wij werken bovendien graag samen. Wij stellen onze faciliteiten, onze laboratoria en onze scheidingstechniek voor materialen daarom ook beschikbaar aan andere bedrijven die daar gebruik van willen maken. Bijvoorbeeld om gas te verwerken tot producten.”

Opschaling

“Wij zijn momenteel bezig met een chemische recycling 35 kiloton project ontwikkeling. Innovatie kun je ook niet alleen doen! Je moet elkaars kennis en faciliteiten delen. Afval is ook zo’n brede stroom aan materialen: zonder ketenvorming ga je het niet redden! Daartoe zijn de laatste jaren wel pogingen gedaan, maar solospel is garantie voor falen. Samenwerking is echt noodzakelijk om succes te behalen.

Wij maken life cycle analyse per flow. En wat we zien is dat oliebedrijven daar nu ook mee willen werken. En dat zij zichzelf de vraag stellen: welke olie uit afvalproducten zijn wel en niet acceptabel voor hergebruik?”

Ketenvorming, financiering en beleid

“Financiering bij groeiende bedrijven is altijd lastig. En banken willen alleen korte termijn kredieten geven: daar spreken we ook helemaal niet meer mee. Risicokapitaal is het enige waar we nog mee in gesprek willen. Het gaat bij ons ook over grote bedragen van 1 miljoen nu en meer dan 20 miljoen in de volgende fasen. Oliebedrijven willen meedoen en kijken naar grote schaal. En dat begint bij honderden miljoenen. Wat je nu ook nog mist zijn investeerders die de casus goed begrijpen en er geld in willen steken.

Ten aanzien van de regelgeving: het Landelijk Afvalplan 3 dat de afvalmarkt reguleert. Dat zit heel goed in elkaar, er is dan ook meer dan 30 jaar aan gewerkt. En het wordt ook steeds verder gepusht richting afvalrecycling. Wat echter misgaat is: de verschillende overheidsdiensten werken vaak langs elkaar heen, weten vaak niet wat de ander aan het doen is. Dat vertraagt het proces. Terwijl de push vanuit de afvalbehandeling om te recyclen er wel degelijk is.

Wat we nodig hebben is betere afstemming. Zo’n voorbeeld is ‘einde afvalstatus’. Dat is de juridische status waarmee de overheid het einde van afval moet accrediteren. Een enorm stroperige toestand, er zijn namelijk nog geen handvatten. Dat begrijpen we ook wel: oude regelgeving dient als basis voor nieuwe.

Maar neem bijvoorbeeld die grijze plastic vuilniszakken: ze stinken nog omdat er nog biomassa in zit. Je krijgt niet echt een perfect product. Erkenning krijgen dat iets geen afval is echt een nachtmerrie!”

Oplossingen en bijdrage actieagenda Groene chemie, nieuwe economie

“De meeste dingen kunnen we al. Wat we echt nodig hebben zijn cross-sectorale roadmaps. Ik ben blij dat daar nu aandacht voor is binnen de Actieagenda.

Er zijn nu kleine stromen afval die geschikt zijn voor recycling. Buiten Noord- en West-Europa vindt alleen aparte recycling plaats. Dat is echt stom. Wanneer bijvoorbeeld as vervuild is met residuen van metalen, moeten die er eerst uit gewonnen worden. Daarbij moet het metaalbedrijf dan samenwerken met het chemisch recycling bedrijf. Maar ook met de verpakkingsindustrie bijvoorbeeld. Daar moet je ook goed over nadenken, zodanig dat hun producten beter gerecycled kunnen worden. Mechanische recycling is heel duur voor alle stromen. Wij kijken hoe chemische recycling zo efficiënt mogelijk kan naast mechanische recycling.”